Oldu, olacak, olmayabilir mi? derken nihayet geçtiğimiz hafta sonu, Cumartesi günü 13 Nisan 2013 tarihinde 1. Ege Dolmakalem Toplantısı gerçekleştirdik. Toplantı yeri İzmir olmasına rağmen Ege'nin bir çok yerinden dostlar yolun uzunluğuna bakmayıp kalktılar ve İzmir'e geldiler.
Toplantıya katılan arkadaşlar birbirlerini tahminimin ötesinde sevdiler ve kaynaştılar. Öyleki toplantı sabah 08:00 den akşam 20:00 ye kadar devam etti. Ve de evlere dağılırken hiç kimse bitsin istemiyordu. Herkes çocuklar gibi şendi. Fakat istihbarata göre bizden sonra iki arkadaş toplantıya devam etmiş, Rüştü ve Ali Bey Pazartesi günü gizlice buluşmuşlar, falan filan ve fıstık. Magazin kısmını bilahare yazarım.
Efendim, yenildi, içildi, söylendi, anlatıldı, bolca güzelim İzmir'in sokakları, çarşıları tepildi, 1. kırtasiye yağması-işgali de tamamlandıktan sonra cümbür cemaat pür neşe Alsancak'taki toplantı yerimize vasıl olduk.Heyhat, grubu tutmak ne mümkün. Masaya herkes, malı mülkü ne varsa dökmeye başladı. Tutabilene aşk olsun.
Zaten sadece Rüştü beyin dolmakalemlerini denesek 100. Ege Dolmakalem Toplantılarına kadar malzeme sıkıntımız olmaz. Grubun her bir bireyi ayrı bir hazine. Kazdıkça yeni ve ilginç şeyler çıkıyor. İzzet Bey'in misafirperverliğyle enerjisi, Sarp Bey'in naif ve yumuşak nezaketinde saklı tüy dokunuşlu yazımı, Umut kardeşin renkli ve çok kültürlü dünyasının enerji dolu taşımları, Rüştü Bey'in sakınmadan bize koleksiyonunu açışı ve daha unuttuğum niceleri hepimizin hafızasında hoş ve unutulmaz izler bıraktı. En mühim müşterek ise herkesin çocukluğunu utanmadan çekinmeden masaya peşin peşin koymuş olmasıydı.
Dolmakalemler denedik, mürekkebleri çabuk çabuk test ettik, genç arkadaşımız Enez arkadaşlarıyla buluşacağı için bizden erken ayrıldı, kırtasiye yağmasından elde edilen ganimetlere mürekkebler çekildi, yazımları denendi. Ve de 2,5 saatin sonunda hızını alamayan grup 2. Kırtasiye Yağması için hep birlikte yola koyuldu.
Yelken kürek kırtasiye dalınıp tekrar hummalı bir alış veriş başladı ki, görülmeye değer. Benim elimde büyülteç arkamda kuyruk, kalemi uzatanın uzattığı dolmakaleme kısa ekspertiz ve olur olmaz vermece. Tabii son durak kasa. Zaten mağaza da kapanıyor. Mağaza kapanmasa bizim dağılacağımız yok.
Ayrılma vakti geldiğinde herkes çok zorlandı. Bitsin istemedi. Fakat gündelik hayatın gaileleri bir kez daha kendini hatırlattı. Herkesin gideceği bir evi, bekleyeni vardı. Kendimize ayırdığımız bu güzel günü elimize geldiği gibi istediğimizce yaşamıştık ve dost torbamızda yeni, güzel insanlar vardı. Hayattan hepimiz kocaman nafakalar çıkarmıştık.
Ben inanıyorum ki, ayrılma anında herkesin yüreği hafifçe buruk olsa da, bolca keyif ve neşe dolu idi. Tüm katılan ve mazereti sebebiyle katılamayan Egeli dolmakalem dostlarıma teşekkürlerimle.
